De eerste week/ First week

Ondertussen ben ik bijna een week in Mexico, dus ik zal even laten weten hoe het hier nu gaat. Om eerlijk te zijn nog niet zo heel goed, dus als je niet van negativiteit houdt, zou ik gauw het venster wegklikken, haha. Ik moet echt nog heel erg wennen en doordat alles hier zo anders is voel ik me heel onzeker en kan ik echt mezelf niet goed zijn. In plaats daarvan ben ik nu een of ander verlegen muisje die niet eens ‘hallo’ durft te zeggen tegen mensen. En dat helpt natuurlijk niet heel erg met vrienden maken.

Afgelopen week heb ik wel wat dingen gedaan, dinsdag ben ik uit eten geweest met mijn nieuwe huisgenootjes, die zijn echt geweldig trouwens! Ze helpen me met dingen leren kennen hier, maken mappen voor me als ik ergens naartoe moet en geven me echt het gevoel dat ik thuis ben in huis. Wat dat betreft heb ik dus echt geluk gehad!

Woensdag ben ik voor het eerst naar het kantoor geweest, wat echt heel anders was dan ik had verwacht. Je komt aan bij een soort van poort en als je dan naar binnen gaat kom je op een soort pleintje met bomen en tafels en stoelen, daar omheen staan een soort van tuinhuisjes waar dan de kantoren zijn. In die kantoren staan dan een soort van houten werktafels waar iedereen achter zijn laptop aan het werk is. Haha, ik vind het een beetje moeilijk te beschrijven, maar ik hoop dat jullie het een beetje voor je kunnen zien. Het zag er in ieder geval gezellig en persoonlijk uit, dus daar ben ik wel heel blij mee. Ook heb ik een aantal van de mensen ontmoet en die waren allemaal heel aardig.

Die avond was er een event van het bedrijf waar ik ook naartoe ging, het was ongeveer een uur lopen, maar ik liep in het begin al doodleuk de verkeerde kant op en deed er anderhalf uur over, waardoor ik dus een half uur te laat aankwam. Nou, gelukkig was ik niet de laatste en was het event dus nog niet begonnen. Die avond was een soort discussie over de veranderingen in de media met allerlei journalisten. Op zich was het heel interessant, al kon ik na een uur écht niet meer opletten, ik was zo moe! (Het was half 8, maar ik was er pas 2 dagen, dus het voelde voor mij als half 3 ’s nachts). Toen het was afgelopen ben ik nog even mee geweest naar een soort van café, wat wel gezellig was.

Donderdag heb ik echt niets uitgevoerd, behalve boodschappen doen een beetje verdrinken in zelfmedelijden. Die avond ben ik nog  wel naar een expositie van fietsen geweest, maar er waren zoveel mensen dat iedereen in mijn ruimte kwam en ik na een half uur weer weg was. Gelukkig was ik niet de enige met een ruimteprobleem en ging mijn huisgenootje met me mee.

Vrijdag heb ik letterlijk niks gedaan, want ik voelde me echt heel rot. Ik zit zo in de stress door alles en door dat en het tijdsverschil slaap ik echt bijna niet ’s nachts. Ook barst ik elke dag van de hoofdpijn (weet niet waardoor dat komt) en ben ik steeds heel misselijk, waardoor ik echt niet wil eten. Daarnaast is mijn arm nog steeds niet over en is de pijn nu helemaal doorgetrokken tot in mijn nek. Daarbovenop voel ik me echt heel alleen, want ik ken hier niemand en tegen de tijd dat ik ’s morgens alles gedaan heb, is het bij jullie al weer avond en heb ik dus niemand om tegen te praten of koffie mee te drinken of wat dan ook. Vrijdag had ik echt wel een beetje mijn breaking point en wilde ik echt heel graag naar huis.

Zaterdag had ik gelukkig weer wat te doen, ik ging namelijk naar een workshop over infographics, was heel interessant! Het ging over het belang dat Mexico heeft en had voor de ontwikkeling van de wereld. Ik ben wel na ongeveer 2 uur weggegaan, doordat ik enorme hoofdpijn had en nog heel veel moest doen voor school die dag.   

Dan zijn we bij vandaag beland. Vandaag was de eerste keer dat ik naar buiten ging en het gevoel had dat ik de buurt een beetje kende. Ik ging koffie kopen en een beetje rondlopen, dus toen ik weer thuiskwam voelde ik me een stukje beter. Alleen toen dacht ik eraan dat morgen mijn eerste stage dag is en zonk mijn humeur weer tien niveaus. Ik heb op zich echt heel veel zin om te beginnen, maar ik ben zo bang iedereen teleur te stellen. Mijn Spaans is echt niet zo goed en ik weet niet of ik alles wel goed doe straks.. Gelukkig heb ik net wel even met mijn huisgenootjes gepraat, en die vertelden me dat ik me niet zoveel zorgen moest maken en dat het echt wel goed komt. (Het meisje heeft ook jaren in mijn stagebedrijf gewerkt)  Dus nu voel ik me wel weer goed, haha. 

Ik zie nu pas hoe een lang verhaal ik heb gemaakt, het is een half dagboek, joh. Als je het helemaal hebt gelezen, applaus! Haha. Ik weet dat het leuker is een vrolijk verhaal te lezen, dus sorry dat het zo negatief is. Maar ik wil jullie een beetje op de hoogte houden en heb geen zin om een of ander leuk verhaal te verzinnen als ik me niet zo voel. De volgende keer zal ik wat meer vertellen over alles wat anders is hier, want dat kan er nu echt niet meer bij!

Heel veel liefs uit Mexico, ik mis jullie heel erg!

Ps. Ik weet hoe blij ik mag zijn dit mee te maken, en geloof me, dat ben ik ook echt! Alleen is het begin gewoon erg lastig.. Maar dat schijnt erbij te horen.

ENGLISH:

Right now I’m almost a week in México, so I wanted to let you know how I’m doing so far. To be honest, not so good yet and if you don’t like negativity I would recommend you close this window as soon as possible, haha. Anyway, I still really have to get used to everything here and because it's all so different I feel really insecure and cannot really be myself. Instead I’m some sort of shy mouse at the moment. One that doesn’t even dare to say hi to people and that surely doesn’t help with finding friends.

Last week I did do some nice things though. On Tuesday I had dinner with my new roommates, who are great by the way! They are really friendly, help me with everything, draw maps when I need to go places and really make me feel at home in the house. So I'm really lucky there!! 

On Wednesday I went to the office for the first time, which wasn’t at all as I had expected it to be. You enter through a door and then get to some sort of place with trees and seats. Around this place are some rooms and those are actually the offices. It’s a bit difficult to describe, but it looks really nice and personal, I really liked it. I also met some of the people that work in the office, who were all really friendly, so I'm happy about that too.

That night I went to an event of the company. It was a discussion about changes in the media and it was really interesting. Only problem was that after one hour I really couldn’t pay attention anymore, I was só tired! (It was about 19.30, but I had just arrived in México 2 days before, so to me it felt like 2.30 in the morning). When the event was finished I joined some people for a drink, which was nice as well.

Thursday I barely did anything, I just did some groceries and went to an exposition about bikes in the evening, which was good, but there were a lot of people, so I left after half an hour.

Friday I literally didn’t do anything, I felt so bad. You see, I’m really stressed out about everything and because of that and the time difference I barely sleep at night. I also have huge headaches every day (really don’t know why) and I’m nauseous all the time, so I really don’t want to eat. Next to that my arm still hurts and the pain has now extended to my neck and I often feel really lonely. I basically know no one here and I guess I also suffer a bit from the “post-erasmus depression” which is making it worse. Anyway on Friday I really had my breaking point and wanted to go back home sooo much. 

Luckily I had something nice to do on Saturday. There was a workshop about info graphics. It was in the same place as the event on Wednesday, so I knew the way and was really proud when I arrived after 50 minutes (it took me 40 minutes less than the time before, haha). In the workshop they used a lot of examples about México and it’s importance for the development of the world, so it was really interesting. I left after two hours though, because my head hurted so much and I still had to do a lot for school that day.

Then it was already today. Today was the first time I went outside and actually felt like I knew the neighbourhood a bit. I went to get a coffee and walked around a little, so when I came back I felt a lot better. I do feel worried about starting the internship tomorrow though. The thing is, I’m really looking forward to start and learn new things, but I’m also so scared to disappoint people, because my Spanish isn't so good yet. At those moments I really want to talk to someone, but I basically know no one here and most people are asleep, I mean who’s still awake at 5.50? (Except for the awesome people that come say goodbye to their friends at the train station of course) Next to that, I don't want to bother the same people with my stories all the time. Well, in the end I spoke with my roommates and they assured me everything would be OK.


Ah, I just noticed how much I wrote, so if you finished the story, good job! Haha. I know it’s nicer to read a happy, funny story, so sorry I’m being so negative. The thing is I want to keep you up to date and I don’t feel like inventing some happy story when I don’t feel that way. Next time I’ll tell you some more about everything that’s different here, because now that really doesn’t fit anymore!

Lots of love from México, I miss you guys a lot!!

Ps. I know how grateful I must be to have the opportunity to experience all of this, and trust me, I am! I love noticing the differences between what I'm used to and how everything is here and I also love  having the chance to be on the other side of the world in such an amazing country. It's just that right know it’s a bit hard for me.. But apparently that’s normal in the beginning.