Stress, stress, stress (& vakantie)

Nog maar een paar dagen en dan ben ik weer in Nederland, de tijd gaat echt veel te snel! Ik ben heel blij dat ik naar de kerstvakantie nog een maand in Spanje heb.

Afgelopen vrijdag had ik mijn Spaans examen, en in tegenstelling tot de vorige keer, had ik deze keer wel geleerd. (Al heb ik het grootste deel van mijn ‘leertijd’ besteed aan mijn schrift overschrijven, want die was echt niet netjes genoeg) Je wilt echt niet weten hoe erg ik in de stress zat voor dit examen, en dan vooral de mondeling.. Heb geen oog dicht gedaan de afgelopen week! Het examen bestaat uit schrijven, lezen, luisteren, grammatica en vocabulaire en een mondeling, en je hebt er 3,5 uur de tijd voor. Ik ga niet zeggen hoe het ging, maar ik maak me echt zorgen, want ik MOET hem gehaald hebben, anders heb ik een probleem. Morgen krijg ik de uitslag, dus allemaal voor me duimen!!

Daarnaast heb ik veel tijd besteed aan het stalken van de Mexicaanse Ambassade.. Ik ga natuurlijk stage lopen in Mexico (13 februari moet ik er al naartoe!) maar daarvoor heb ik een visum nodig, en ik snap echt de helft niet. Dus ik blijf ze maar mailen! Gelukkig zijn ze wel heel aardig, want ze geven me elke keer heel snel en goed antwoord. Nu maar hopen dat ik alle documenten die ik nodig heb in de kerstvakantie kan verzamelen en mijn aanvraag kan opsturen.

Wat heb ik verder gedaan de laatste tijd.. O ja, niet de afgelopen week, maar die week ervoor hadden we vakantie, dus toen ben ik naar Port Aventura geweest, dat is een soort het Disneyland van Spanje. Was echt heel leuk! In de attracties ging ik natuurlijk probleemloos, compleet kalm en zonder schietgebedjes of wat dan ook. Want zo ben ik. Nee, maar het was echt heel leuk en gezellig. Aan het eind van de dag was er ook nog een schaatsshow, parade en vuurwerk enzo, dus het was echt heel leuk!

De dag erna uit eten geweest met mijn huisgenootjes, was ook heel gezellig. En daarna was de voetbal wedstrijd van Barcelona tegen Madrid, die we hebben gekeken, en gelukkig won Barcelona, want daar waren we voor! (Al was ik het eerste kwartier het verkeerde team aan het aanmoedigen omdat ik niet wist wie wie was, werd niet heel erg gewaardeerd :p) Toen hebben we onze kerstboom neergezet (en de dag erna versie 2.0 gemaakt omdat hij wat kaal was) wat echt heel grappig was, maar je had erbij moeten zijn. Dus ik heb me wel vermaakt!

Dit weekend hadden we op vrijdag een feestje en gingen we daarna uit, alleen toen we onderweg waren ging ik door mijn enkel, en het deed nogal zeer, dus ik kon niet dansen en toen ben ik maar naar huis gegaan. Gisteren was de verjaardag van een van mijn huisgenootjes en van een andere vriendin van me. Dus eerst ben ik naar de tascas geweest, en daarna ging ik naar het feestje van die vriendin, was ook gezellig!

Nou, zoals je ziet heb ik het best wel druk gehad, maar niet echt bijzonder interessante dingen haha. Ik hoop dat bij jullie ook alles goed gaat! Niet vergeten voor me te duimen hè ;)

Liefs, Sarah

Ik leef nog!

Na veel klachten te hebben gekregen over de tja.. levenloze status van mijn blog, heb ik besloten toch maar weer eens wat te schrijven. En wat zou daar een beter tijdstip voor zijn dan de dag voordat je 3 miljoen dingen moet inleveren?

Weet je wat het ‘m een beetje was, ik heb het echt heel erg druk gehad de laatste tijd, en dan wilde ik gaan schrijven over wat ik gedaan had, maar dan ging ik alweer wat nieuws doen en dacht ik tja, dan kan ik beter daarna een blog schrijven. Dat bleef zo doorgaan en ondertussen zijn we twee maanden verder. Wat heb ik dan allemaal gedaan de laatste tijd? Ik zal een soort van samenvatting proberen te maken, anders word het helemaal zo’n eindeloos verhaal.

Halverwege oktober kwam het hele gezin een weekje langs in Castellón, dus ik heb ze zo veel mogelijk proberen laten zien. We hebben paella gegeten met sangría, zijn naar tapas bars geweest, ik heb natuurlijk Castellón, de universiteit en mijn huis laten zien en we zijn nog een dagje naar de Ciudad de las Artes y las Ciencias  in Valencia geweest.

Toen ze weer weggingen waren mijn ouders wel een beetje bang dat ze me alleen achter lieten en dat ik misschien wel een beetje eenzaam zou zijn, wat uiteraard niet het geval was. Want het weekend erna ging ik naar Salamanca, een stad meer in het noordwesten van Spanje, google maar! En echt, dat was zó geweldig! De stad is supermooi en heeft echt iets weg van een sprookjes stad, ik heb het er heel erg naar mijn zin gehad en het was de lange reis zeker waard.

En voor de mensen die nog steeds denken dat dit een grote vakantie is.. Ik moet ook hard werken voor school hoor, heb het best wel druk! Zo ziet het er misschien wel niet uit als je naar mijn foto’s kijkt, maar ik houd natuurlijk geen hele fotoshoots terwijl ik huiswerk aan het maken ben.

Het weekend na Salamanca hadden we een ‘after-halloween party’, wat ook echt heel erg grappig was! 

Het weekend erna moest ik even terug naar Nederland, voor wat minder leuke redenen.. Al vond ik het wel fijn om mijn familie, donna en natuurlijk lieve Daantje weer eens te zien.

Sindsdien is er eigenlijk niet meer zoveel gebeurd. November is een hele drukke maand voor school, ik heb veel presentaties, mini-examens en reports die ik in moet leveren. En aangezien mijn Spaans ook nog niet is om over naar huis te schrijven kost het allemaal best veel tijd.

Het weer is hier trouwens wel een stuk beter dan in Nederland, haha. Ik moet wel bijna elke dag een poncho aan, maar ik heb nog nooit mijn winterjas ofzo aangehoeven (muahaha).

Nou, nu moet ik toch maar eens verder gaan aan mijn werk. Ik hoop dat jullie ’t leuk vonden te lezen wat ik zoal heb gedaan, en ik zal proberen gauw weer wat te schrijven!

Liefs!

PS. O&O, ik zal jullie mailen als ik weer een nieuwe blog schrijf, dan hoeven jullie niet elke dag te kijken :)

Ik kan geen titel verzinnen.

Pff.. nu heb ik echt belachelijk lang niks meer geschreven! Ik wilde woensdag wat schrijven, omdat ik donderdag mijn Spaans examen had (je bent koningin van het vertonen van studieontwijkend gedrag, of je bent het niet). Maar toen dacht ik, nee Sarah, je moet maar eens gewoon op tijd gaan leren (en besloot ik naar de kapper te gaan).

Nou, allereerst het avontuur van inentingen krijgen hier. Zoals de meeste van jullie denk ik wel weten, moest ik inentingen hebben voor Mexico, hepatitis moest ik na een maand (hier dus) herhalen. Ik had dus ergens een afspraak gemaakt en ik wist de naam van het plein, maar ik had geen idee welk gebouw het was. Gelukkig was ik een half uur te vroeg en zou ik ruim op tijd zijn. Dacht ik. Nadat ik in een bankgebouw, verzekeringsgebouw, drogist en apotheek was geweest besloot ik het maar eens aan iemand te gaan vragen, 10 mensen later snapte iemand eindelijk wat ik probeerde te zeggen en moest ik dus in een ministerie gebouw zijn. Nou, nadat ik door een halve douane heen was gegaan en een vragenlijst had ingevuld, kwam ik net op tijd aan en was ik gelijk aan de beurt. Dus ik ging daar doodleuk zitten, en ze vroeg of ik de inentingen bij me had. Ehh.. nee? Blijkt dus dat je daar eerst bij de dokter om een recept voor de vaccinatie moet krijgen, vervolgens dat bij de apotheek kopen en ophalen en daarna je pas ingeënt kunt worden. Gelukkig kon zij me ook een recept geven en  als ik binnen drie kwartier terug was kon ze mij nog de inentingen geven. Dus ik naar de apotheek, bleken ze het niet te hebben. Naar de volgende apotheek, hadden ze het ook niet, en de volgende, ook niet! Uiteindelijk ben ik in 10 apotheken geweest, en nergens hadden ze het! Toen was mijn tijd op en heb ik de hoop maar opgegeven. Ik ga het maandag maar weer proberen. Wish me luck!

Voorderest ben ik vorige week zaterdag naar Peñíscola geweest, echt een hele mooie stad op een berg aan de zee, met een kasteel (en een martelkamer!) echt als je ooit hier in de buurt bent moet je daarheen gaan.

Verder had ik dus donderdag mijn Spaans examen en dat ging echt heel slecht. Het luisteren en schrijven ging nog wel aardig, maar de grammatica en de mondeling waren tegelijkertijd (je werd uit de klas gehaald voor de mondeling) en ik was zo zenuwachtig! Ik kon me helemaal niet concentreren op het examen, en heb dus heel veel domme fouten gemaakt. De mondeling ging nog slechter, want ik heb alleen maar in de tegenwoordige tijd gepraat, terwijl het juist belangrijk was dat je liet zien dat je in de verleden tijd kan praten. Maarja, nu kan ik er niks meer aan veranderen.. Maandag krijg ik de uitslag en ik heb nog een heel klein beetje hoop dat ik het kan hebben gehaald, maar ik verwacht van niet. Wat wel heel erg balen is, want dan krijg ik dus ook mijn studiepunten voor de taalcursus niet.

Op school gaat het nu gelukkig wel wat beter, ik begin al een beetje in grote lijnen te snappen waar de leraren het over hebben en het is ook al wat leuker in de klas. Mijn groepje is echt superaardig! Dus daar ben ik wel blij mee.

Morgen gaan we naar Benicassim, want ook al zijn we daar al heel vaak naar het strand geweest, we hebben de stad zelf nog nooit gezien.

Ah, en woensdag is er een nationale feestdag in Spanje, dus ik ben benieuwd!

Liefs, Sarah

De eerste dagen les..

Vorige week dinsdag  zijn mijn normale lessen begonnen, en het is nog een grotere ramp dan ik had verwacht.

Ten eerste zit ik echt superlang op school, elke dag begin ik om 9 uur, waarvan twee keer tot 21. Nou, daarna ben je kapot hoor. En daarnaast snap ik ook nog eens niks van wat er gezegd word.

Afgelopen woensdag had ik het echt helemaal gehad (dinsdag en woensdag zit ik van 9 – 21 op school). Ik was zó moe, en ik snapte letterlijk niks van wat er werd gezegd in de lessen. Ik had een les die 2 uur duurde, en in die 2 uur verstond ik alleen het woord examen. Uiteindelijk bleek dat we niet eens een examen hebben voor dat vak. Maar weet je hoe frustrerend het is, als je 2! uur naar iemand aan het luisteren bent, en je maar 1 woord verstaat? Geloof me, dat is heel frustrerend. Woensdagavond vroeg ik mezelf dan ook echt af waar ik aan was begonnen, en ik niet beter naar een Engelstalig land had kunnen gaan..

Tot vrijdag praatte ook niemand in de klassen tegen me, wat opzich wel logisch was, aangezien ik ook niks tegen hun zei. Maar toen had ik vrijdag een les waarbij de lerares iedereen ineens een blaadje gaf. Ik snapte natuurlijk weer eens niet wat de bedoeling was, dus ik vroeg aan de jongen achter me, wat moeten we doen? Hij vertelde me dat we onze motivaties voor het kiezen van deze klas en wat we dachten eraan te hebben in de toekomst moesten opschrijven en dat vervolgens moesten presenteren aan de klas. Dus ik zei met grote ogen: NU?! En hij antwoordde: ja. Nou, serieus, ik dacht ik moet maken dat ik hier wegkom, want dit gaat nooit goed. En hoe dichter we bij mij kwamen (ze gaf mensen in een rij van achter naar voren de beurt) hoe harder mijn hart ging kloppen en hoe meer ik eruit begon te zien als zo’n hertje dat in de koplampen van een auto kijkt. Uiteindelijk was ik dus aan de beurt en gelukkig zei die lerares dat ik een Erasmus studente was en dat ze dus een beetje geduld met me moesten hebben. Nou, ik mijn 5 zinnetjes voorlezen en gelukkig was mijn klas echt heel aardig, want ze keken me allemaal zo bemoedigend aan en zaten van ooh.. dat ging nog best wel goed! Wat natuurlijk niet zo was, maar wel lief dat ze het zeiden. En later vroegen ook een paar meisjes of ik bij hun in het groepje wilde (bij deze les moeten we in groepjes werken) dus uiteindelijk was ik wel opgelucht dat de mensen bij wie ik in de klas zit in ieder geval aardig zijn.

Pff..  maar wat was ik blij toen het 5 uur was en ik klaar was met school voor die week. 

Het weekend was wel leuk! Zaterdag had ik een excursie naar Villafamés, een heel schattig oud stadje met zo’n ruine-kasteel in de buurt van Castellón. Alleen was ik mijn camera vergeten, dus heb ik geen foto’s kunnen maken. En zondag.. heb ik een poging gedaan tot huiswerk maken, wat ook een rampenplan was, aangezien ik alle tekst heb moeten vertalen en het toen nog steeds niet snapte.

Het is hier over het algemeen echt superleuk, de mensen zijn aardig en behulpzaam en ik maak veel leuke dingen mee. Maar het moet wel gauw wat beter gaan met de taal, want ik vind het echt enorm frustrerend. Nou, ik hou er weer mee op, want mijn volgende les begint bijna.

Liefs,

Sarah

ps. volgende keer ben ik weer positief! :) 

Montanejos en Rubielos de Mora

Gisteren ben ik met een excursie naar Montanejos en Rubielos de Mora geweest. Serieus, het was een van de leukste dagen ooit!

‘s Morgens om 10 uur verzamelden bij de bus en vertrokken we naar Montanejos. Dat is een plek ergens in de bergen met een mooie, superheldere rivier die in de winter heel warm schijnt te zijn (nou dat voelde nu mooi niet zo!). Daar ging ik op mijn dooie gemakje zwemmen,. Totdat ik de eerste groep vissen zag, toen had ik ineens een vaart! :p Even serieus, die vissen waren groot!

Nou,  na ongeveer 2 uur gingen we daar weer weg, naar een dorpje toe waar we paella gingen eten. Dat was ook echt heel leuk en gezellig! Vooraf hadden we een Valenciaanse salade, toen paella en daarna nog toetje, dus je kunt je voorstellen dat we aardig vol zaten, haha. Na het eten zijn we weer terug gegaan naar de bus en op naar de volgende bestemming: Rubielos de Mora.

In Rubielos de Mora zouden we zo’n gids door de stad krijgen, omdat het zo’n rijke stad is waar vroeger (in de 16e eeuw enzo) allemaal belangrijke, rijke mensen woonden. Nou, de tour was opzich wel grappig. Maar we hadden toen we aankwamen al gezien dat iedereen van de stad in het groen gekleed was en er ontzettend veel herrie was. Toen we op een gegeven moment op een plein  aankwamen, kwam er een enorme groep mensen aan, “de stoet”  laat maar zeggen..

En in plaats van dat ze ons weg wilden hebben, mochten we met ze mee feesten, echt het was zo cool! We gingen met ze mee dansen en herrie maken (tja zingen kun je het niet noemen, en al helemaal niet als je geen Spaans kan), serieus ik kan echt niet beschrijven hoe bijzonder en onverwacht het was!

Op een gegeven moment liep dus ook onze hele planning in het water en besloten we door te gaan met het feest.. Dat ging dus verder met stierenvechten, wat ik wel even slikken vond, omdat ik er eigenlijk best wel op tegen ben. Maar aan de andere kant was dit ook wel echt een unieke kans, want wanneer maak je nou zoiets mee? Toen zijn we dus meegegaan naar het stadion, waar na een paar minuten het stierenvechten begon..

Eerlijk gezegd viel het me nog mee, want vergeleken met het “echte”  stierenvechten was het aardig diervriendelijk. Behalve het ontzettend desorienteren en opjagen, deden ze het geen pijn. En ik moet zeggen, de sfeer in zo’n stadion is ook echt heel bijzonder, je merkt echt dat het een onderdeel van de Spaanse cultuur is.

Na het stierenvechten moesten we weer naar de bus en gingen we terug naar Castellón. Volgens mij was iedereen doodmoe, maar we hebben nog steeds enthousiast Spaanse kinderliedjes gezongen! Toen ik thuiskwam heb ik nog gezellig wat gedronken met Claudia en de meisjes waarmee ik woon, maar wat was ik blij toen ik uiteindelijk in bed lag!

Nou, ik hoop dat ik een beetje heb kunnen omschreven hoe een geweldige dag het was, en ik hoop dat het bij jullie ook allemaal goed gaat. Ik hoorde trouwens dat veel mensen geen comment kunnen achterlaten, eerlijk gezegd weet ik niet waaraan het zou kunnen liggen, dus als je wilt, kun je ook gewoon op facebook of hyves iets achterlaten, of gewoon naar me mailen. Want ik vind het wel leuk om wat te horen! :) Als je mijn e-mail adres niet hebt, moet je me ook maar even een berichtje sturen, of aan iemand vragen die hem wel heeft, want ik zet het liever niet hier neer.

Nou, bedankt voor het lezen!! Ik ga nu naar bed, want ik moet morgen weer naar Valencia. Ooh, ik heb het zo slecht. 

Liefs,

Sarah  

En we zijn weer een week verder..

Pff, ‘t is al weer bijna week geleden dat ik wat heb geschreven! De tijd gaat zo snel, en eerlijk gezegd heb ik ook niet echt een bijzonder boeiend leven om over te schrijven hier.

Claudia en ik zijn deze week vaak naar ‘t strand in Benicasim geweest,. Het is hier telkens 34 graden en veel luchtvochtigheid, waardoor je overdag amper wat kan doen en je ‘s avonds niet kan slapen. Misschien had ik beter in Alaska kunnen gaan studeren.. Nee hoor, grapje (ha-ha, lachen met die Sarah).

Afgelopen maandag ben ik voor het eerst naar mijn universiteit geweest, ik moest er naar toe om wat informatie op te halen enzo. Maar serieus, hij is zo mooi! Echt, ik heb nog nooit zo’n mooie school gezien, er is een fontein, en parkjes enzo, echt heel cool! Ik zal binnenkort wel even mijn camera meenemen en er wat foto’s maken.

Woensdag hebben ik voor het eerst de andere Erasmus mensen ontmoet. We gingen pizza eten met veel sangría, wat echt heel gezellig was. Nou, daarna gingen we uit.. Ik weet niet of jullie wel eens Mulan hebben gezien, maar daar heb je zo’n stukje waar ze met van die stokken aan het trainen waren, en iedereen ging de goede kant op behalve zij. Nou, zo voelde ik me daar dus ook, want serieus, de mensen hier kunnen dánsen! Maar goed, uiteindelijk was het daar ook erg leuk. Toen we later naar huis gingen, was er niemand die mijn kant op moest, en mijn huis is ongeveer een half uur van de plek waar we waren vandaan. Dus er waren een paar mensen die zeiden, joh het is beter om met een taxi te gaan.. Maar eigenwijs als ik ben, besloot ik te gaan lopen. Dit was trouwens geen enkel probleem, want na 4 keer verdwaald te zijn ben ik op een gegeven moment gewoon thuisgekomen en heb ik het allemaal overleefd.

Gisteren ben ik met Julie en Claudia tapas gaan eten en daarna zijn we naar de stad gegaan om mojitos te drinken. Was ook weer heel gezellig!

Vanavond gaan we naar het concert van een metal band in Vila-Real (dat is een dorpje naast Castellón). Dat word nog wat! Maar ‘t zijn vrienden van een meisje met wie ik woon, dus ‘t wordt vast leuk. En ‘t is natuurlijk goed om wat meer Spaanse mensen te ontmoeten!

En mocht je denken dat ik hier een soort van grote vakantie heb, wees gerust, want donderdag begint school voor mij ook weer, haha. 

Liefs,

Sarah

Een huis gevonden!

Ik dacht om de dag een blog te kunnen schrijven, maar ik heb er sinds woensdag helemaal geen tijd meer voor gehad! Opzich ook wel een goed teken..

De afgelopen dagen heb ik echt heel veel gedaan.. Woensdag hebben Claudia en ik de hele dag naar kamers gezocht, met een plattegrond voor onze neus liepen we van de ene afspraak naar de andere. Het eerste huis waar we kwamen was nogal.. vercrackt. De mensen die er woonden gaven me ook een heel raar gevoel, ik kon echt geen hoogte van ze krijgen. We hadden tot 5 uur om te beslissen, dus we hoopte maar dat we voor die tijd iets beters zouden vinden.

Later kwamen we in een supermooi huis. Daar woonden drie meisjes, een Nederlandse en twee Spaanse. Claudia vond het helemaal leuk, dus die besloot de kamer te nemen.

Toen werd ik toch wel een beetje bang, want we hadden nog maar één afspraak. Wat als ze me niet leuk vonden of als ze al iemand anders hadden gevonden.. Dan moest ik straks naar dat eerste huis, of voor eeuwig in het hotel blijven wonen. Gelukkig was dit huis ook heel leuk! Er woont een Spaans meisje, Monica, en een Frans meisje, Julie. Dat Franse meisje werkt in Castellón, dus haar spaans was echt zo goed! De sfeer in het huis was ook heel gezellig, en het Spaanse meisje vertelde dat zei het echt heel belangrijk vind dat je je thuis voelt in je huis en dat je dingen samen doet, dat je echt met elkaar woont laat maar zeggen. Die kamer leek me wel wat, en hier woon ik nu dus.

Donderdag hebben we eigenlijk de hele dag spullen gezocht voor onze kamers en dingen ondertekend en geregeld. Dat was gelijk onze laatste avond in het hotel, en we hebben ‘s avonds echt superlekker (en goedkoop!) gegeten.

Vrijdagochtend ben ik verhuisd naar mijn nieuwe huis en heb ik alles ingericht (ik heb nu nog geen foto's, maar ik zal ze er binnenkort opzetten!). Rond 3 uur ging ik lunchen met mijn nieuwe huisgenootjes en het was echt gelijk al heel gezellig. In het begin spreken we nog Engels, zodat we elkaar wat beter kunnen leren kennen, maar daarna gaan we alleen nog maar Spaans praten, omdat ik dat ook gewoon moet kunnen.  ‘s avonds zijn we met z’n vieren (Claudia kwam ook) naar Tascas gegaan, dit is een soort van typisch Spaanse barstraatje, wat helemaal vol staat met mensen die gezellig wat aan het drinken zijn. Om kwart voor 11 gingen we avondeten (wat had ik honger zeg!) met Tapas, wat echt superlekker was. Oh, de ober van dat restaurant had een zus die in Nederland woont, dus hij was helemaal trots wat nederlands met mij aan het praten, haha (‘t was echt heel leuk als je erbij was).

Nou, dan zijn we al weer bij gisteren beland. Eerst ik heerlijk tot 10 uur geslapen, toen ben ik boodschappen gaan doen, wat echt een rampenplan was met mijn beroerde Spaans. Echt ik voelde me randdebiel, en volgens mij dacht iedereen daar dat ik een IQ van goudvis had. Maarja, je kan er gewoon echt niks aan doen, behalve oefenen. Op een gegeven moment had ik wel echt een dipje, want het is zó frustrerend als je zelf NIKS verstaat en niemand jou snapt. Maarja, het zal op een gegeven moment vast beter gaan.

Later die dag zijn we naar Benicasim gegaan om te lunchen met hele lekkere paella (Monica zei dat dit echt de beste in de buurt was). Toen we thuis kwamen waren we allemaal zo moe dat we niks meer hebben gedaan ‘s avonds, alleen een beetje gechilled, ik ben zo blij met mijn kamer, het is echt heel gezellig hier.

Nou, dat waren dus mijn afgelopen dagen, eigenlijk wil ik nog veel meer vertellen over was ik heb meegemaakt, maar dan word het helemaal zo’n eindeloos verhaal, en dat wil ik jullie niet aandoen.

Vandaag gaan we eindelijk naar het strand! Wel pas om 3 uur, want anders is het veel te heet en verbrand je levend.

Ik hoop dat jullie ook nog een beetje lekker weer hebben!

Liefs,

Sarah

Eerste dag

Gistermiddag zijn we aangekomen in Castellón, en ‘s avonds hebben we de eerste huisbezichtiging gehad. Nou, laat ik maar beginnen bij het begin..

‘s Morgens waren mijn ouders, Ruben, Suzan, Luus en Daan zo lief om me uit te komen zwaaien bij het vliegveld. Vlak voor de douane nam ik afscheid van ze. En toen begon het rampenplan. Nee, grapje, voor mijn doen viel het allemaal best wel mee. De douane kwam ik door zonder al te veel problemen en ruim op tijd zat ik bij mijn gate te wachten op het vliegtuig.  (Het vliegtuig dacht daar alleen anders over en was vier minuten te laat, wat een lichte paniekaanval bij mij bezorgde.. Wat als hij nou helemaal niet kwam? Maar uiteindelijk was ik nog 10 minuten te vroeg in Valencia).

Toen ik aankwam op het vliegveld, stond Claudia al op me te wachten. Samen gingen we met de metro naar het treinstation van Valencia. Toen we de metro uitkwamen, gingen we op zoek naar de uitgang. Eenmaal gevonden dachten we gewoon door de poortjes te kunnen lopen, maar daar had je dus je kaartje voor nodig. 3 keer raden wie haar kaartje het niet deed.. de mijne! Stond ik daar achter de poortjes, met al mijn bagage, zonder mensen in de buurt. Gelukkig kwamen er al gauw drie lieve Spanjaarden aangelopen die ons wel even wilden helpen. Die hebben dus mijn bagage over de poortjes getilt en vervolgens heeft iemand een poortje openge.. ehh.. maakt., zodat ik erdoor kon en wij vrolijk verder konden met onze reis. Ongeveer 2 uur later kwamen we aan in ons hotel, met air conditioning, wat waren wij daar blij mee zeg! Want we liepen de hele dag al met onze koffers & vestjes door de 33 graden (wat hebben we het toch slecht, haha).

‘s Avonds hadden we dus onze eerste huisbezichtiging, Toen we in de buurt aankwamen en de met graffiti besprayde muren en stoere mensen zagen dachten we even, hmm.. willen wij hier wel wonen? Even later kwam de eigenaar die ons vrolijk begroette en begon te babbelen in het Spaans (waar wij dus echt 3 woorden van verstonden, maar we knikten en lachten beleefd). Ze nam ons mee naar boven en maakte de deur met 5 (!) sloten open.. Toen we het huis hadden gezien, dacht ik.. moah.. ik denk niet dat ik me hier heel chill ga voelen (zelfs met die 5 sloten).  Claudia dacht hetzelfde, dus bedankten we haar voor haar tijd en zeiden dat we liever even verder gingen kijken.

Ondertussen hadden we wel honger gekregen en na 2 uur zoeken en 3 keer verdwalen, vonden we een tentje die wel iets weghad van de Subway. Daar hebben we een broodje gegeten en daarna zijn we terug gegaan naar het hotel.

Wat me wel opviel is hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen hier zijn! Helemaal als je iets in het Spaans vraagt is iedereen gewoon zo aardig en nemen ze helemaal de tijd om iets uit te leggen.

Vandaag hebben we weer 3 bezichtigingen op de agenda staan, waarvan de eerste over 1 uur. Hopen dat er vandaag voor ons allebei wat te vinden is! Nou, ik hoop dat jullie niet in slaap gevallen zijn tijdens mijn verhaal.

Liefs,

Sarah