Eerste dag

Gistermiddag zijn we aangekomen in Castellón, en ‘s avonds hebben we de eerste huisbezichtiging gehad. Nou, laat ik maar beginnen bij het begin..

‘s Morgens waren mijn ouders, Ruben, Suzan, Luus en Daan zo lief om me uit te komen zwaaien bij het vliegveld. Vlak voor de douane nam ik afscheid van ze. En toen begon het rampenplan. Nee, grapje, voor mijn doen viel het allemaal best wel mee. De douane kwam ik door zonder al te veel problemen en ruim op tijd zat ik bij mijn gate te wachten op het vliegtuig.  (Het vliegtuig dacht daar alleen anders over en was vier minuten te laat, wat een lichte paniekaanval bij mij bezorgde.. Wat als hij nou helemaal niet kwam? Maar uiteindelijk was ik nog 10 minuten te vroeg in Valencia).

Toen ik aankwam op het vliegveld, stond Claudia al op me te wachten. Samen gingen we met de metro naar het treinstation van Valencia. Toen we de metro uitkwamen, gingen we op zoek naar de uitgang. Eenmaal gevonden dachten we gewoon door de poortjes te kunnen lopen, maar daar had je dus je kaartje voor nodig. 3 keer raden wie haar kaartje het niet deed.. de mijne! Stond ik daar achter de poortjes, met al mijn bagage, zonder mensen in de buurt. Gelukkig kwamen er al gauw drie lieve Spanjaarden aangelopen die ons wel even wilden helpen. Die hebben dus mijn bagage over de poortjes getilt en vervolgens heeft iemand een poortje openge.. ehh.. maakt., zodat ik erdoor kon en wij vrolijk verder konden met onze reis. Ongeveer 2 uur later kwamen we aan in ons hotel, met air conditioning, wat waren wij daar blij mee zeg! Want we liepen de hele dag al met onze koffers & vestjes door de 33 graden (wat hebben we het toch slecht, haha).

‘s Avonds hadden we dus onze eerste huisbezichtiging, Toen we in de buurt aankwamen en de met graffiti besprayde muren en stoere mensen zagen dachten we even, hmm.. willen wij hier wel wonen? Even later kwam de eigenaar die ons vrolijk begroette en begon te babbelen in het Spaans (waar wij dus echt 3 woorden van verstonden, maar we knikten en lachten beleefd). Ze nam ons mee naar boven en maakte de deur met 5 (!) sloten open.. Toen we het huis hadden gezien, dacht ik.. moah.. ik denk niet dat ik me hier heel chill ga voelen (zelfs met die 5 sloten).  Claudia dacht hetzelfde, dus bedankten we haar voor haar tijd en zeiden dat we liever even verder gingen kijken.

Ondertussen hadden we wel honger gekregen en na 2 uur zoeken en 3 keer verdwalen, vonden we een tentje die wel iets weghad van de Subway. Daar hebben we een broodje gegeten en daarna zijn we terug gegaan naar het hotel.

Wat me wel opviel is hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen hier zijn! Helemaal als je iets in het Spaans vraagt is iedereen gewoon zo aardig en nemen ze helemaal de tijd om iets uit te leggen.

Vandaag hebben we weer 3 bezichtigingen op de agenda staan, waarvan de eerste over 1 uur. Hopen dat er vandaag voor ons allebei wat te vinden is! Nou, ik hoop dat jullie niet in slaap gevallen zijn tijdens mijn verhaal.

Liefs,

Sarah