Nov 28, 2011

Ik leef nog!

Na veel klachten te hebben gekregen over de tja.. levenloze status van mijn blog, heb ik besloten toch maar weer eens wat te schrijven. En wat zou daar een beter tijdstip voor zijn dan de dag voordat je 3 miljoen dingen moet inleveren?

Weet je wat het ‘m een beetje was, ik heb het echt heel erg druk gehad de laatste tijd, en dan wilde ik gaan schrijven over wat ik gedaan had, maar dan ging ik alweer wat nieuws doen en dacht ik tja, dan kan ik beter daarna een blog schrijven. Dat bleef zo doorgaan en ondertussen zijn we twee maanden verder. Wat heb ik dan allemaal gedaan de laatste tijd? Ik zal een soort van samenvatting proberen te maken, anders word het helemaal zo’n eindeloos verhaal.

Halverwege oktober kwam het hele gezin een weekje langs in Castellón, dus ik heb ze zo veel mogelijk proberen laten zien. We hebben paella gegeten met sangría, zijn naar tapas bars geweest, ik heb natuurlijk Castellón, de universiteit en mijn huis laten zien en we zijn nog een dagje naar de Ciudad de las Artes y las Ciencias  in Valencia geweest.



Toen ze weer weggingen waren mijn ouders wel een beetje bang dat ze me alleen achter lieten en dat ik misschien wel een beetje eenzaam zou zijn, wat uiteraard niet het geval was. Want het weekend erna ging ik naar Salamanca, een stad meer in het noordwesten van Spanje, google maar! En echt, dat was zó geweldig! De stad is supermooi en heeft echt iets weg van een sprookjes stad, ik heb het er heel erg naar mijn zin gehad en het was de lange reis zeker waard.


En voor de mensen die nog steeds denken dat dit een grote vakantie is.. Ik moet ook hard werken voor school hoor, heb het best wel druk! Zo ziet het er misschien wel niet uit als je naar mijn foto’s kijkt, maar ik houd natuurlijk geen hele fotoshoots terwijl ik huiswerk aan het maken ben.

Het weekend na Salamanca hadden we een ‘after-halloween party’, wat ook echt heel erg grappig was! 


Het weekend erna moest ik even terug naar Nederland, voor wat minder leuke redenen.. Al vond ik het wel fijn om mijn familie, donna en natuurlijk lieve Daantje weer eens te zien.

Sindsdien is er eigenlijk niet meer zoveel gebeurd. November is een hele drukke maand voor school, ik heb veel presentaties, mini-examens en reports die ik in moet leveren. En aangezien mijn Spaans ook nog niet is om over naar huis te schrijven kost het allemaal best veel tijd.

Het weer is hier trouwens wel een stuk beter dan in Nederland, haha. Ik moet wel bijna elke dag een poncho aan, maar ik heb nog nooit mijn winterjas ofzo aangehoeven (muahaha).

Nou, nu moet ik toch maar eens verder gaan aan mijn werk. Ik hoop dat jullie ’t leuk vonden te lezen wat ik zoal heb gedaan, en ik zal proberen gauw weer wat te schrijven!

Liefs!

PS. O&O, ik zal jullie mailen als ik weer een nieuwe blog schrijf, dan hoeven jullie niet elke dag te kijken :)

4 comments:

  1. Heeel leuk saartje, ben blij dat ik op een foto sta. Nee geintje hahaha, maar wel leuk!

    ReplyDelete
  2. Lieve Sarah, we zijn blij dat je een nieuwe blog hebt geschreven, we hebben heel vaak gekeken of je weer een nieuwe had geschreven,maar mooi niet.Fijn dat je het zo goed naar je zin hebt daar zijn we blij mee. We kijken uit naar je volgende blog.Dikke kus van oma en opa Boerman. XXX

    ReplyDelete
  3. Beste Sarah,

    Nadat "moeder Ineke" en "fietsmaatje Gerrit" mij vol trots vertelden over jouw blog en ik die ook eens zou moeten lezen, voel ik me geroepen om nog even snel dit comment te leveren.
    Want dit eerste halfjaar is zo weer voorbij!
    Hoewel je maar sporadisch schrijft is het mij toch opgevallen dat je een blogger van formaat bent.
    De lay van de site kwam bij mij niet verder dan een omkadering dus kan ik geen oordeel geven of hij eruit zou springen in vergelijk met ander master bloggers.
    Maar dat probleempje wordt door de inhoud ervan makkelijk over het hoofd gezien en ruimschoots gecompenserd + dat het dan ook lekker authentiek blijft.
    Lenie en ik moesten echt lachen om de manier waarop jij je klungeligheden beschreef maar ook heel aansprekelijk.
    Iedereen maakt dit soort dingen mee tijdens zo'n avontuur, dus waarom Saartje uit de Zeewinde niet?
    Juist in Spanje, waar geen mens Engels, Duits of zelfs niet eens Nederlands spreekt. :^)
    Het viel ons op dat je er op de foto's gelukkig en lachend uitziet en je weet "Gelukkige mensen presteren beter".
    Sarah ik vind het enorm cool en geweldig knap voor datgene wat je momenteel onderneemt en wij wensen jou alvast een voorspoedige terugreis met de kerstdagen.
    Vader Gerrit vertelde mij dat je er dan zou zijn om vervolgens daarna nog 4 weken terug zal gaan en om daarna jouw nieuwe avontuur in Mexico te gaan beleven.
    Werkelijk Super, ook v.w.b. jouw "buitenlandervaring" .

    Pronto,

    Hans en Lenie
    Groetjes

    ReplyDelete
  4. Hoi Hans en Lenie,

    Bedankt voor jullie reactie!! Heel leuk! De tijd gaat inderdaad supersnel, ik snap echt niet hoe het zo snel kan gaan, haha, ik ben alweer bijna in Nederland, dat voelt zo raar.

    Nog een keer bedankt voor de lieve reactie!

    ReplyDelete