De eerste dagen les..

Vorige week dinsdag  zijn mijn normale lessen begonnen, en het is nog een grotere ramp dan ik had verwacht.

Ten eerste zit ik echt superlang op school, elke dag begin ik om 9 uur, waarvan twee keer tot 21. Nou, daarna ben je kapot hoor. En daarnaast snap ik ook nog eens niks van wat er gezegd word.

Afgelopen woensdag had ik het echt helemaal gehad (dinsdag en woensdag zit ik van 9 – 21 op school). Ik was zó moe, en ik snapte letterlijk niks van wat er werd gezegd in de lessen. Ik had een les die 2 uur duurde, en in die 2 uur verstond ik alleen het woord examen. Uiteindelijk bleek dat we niet eens een examen hebben voor dat vak. Maar weet je hoe frustrerend het is, als je 2! uur naar iemand aan het luisteren bent, en je maar 1 woord verstaat? Geloof me, dat is heel frustrerend. Woensdagavond vroeg ik mezelf dan ook echt af waar ik aan was begonnen, en ik niet beter naar een Engelstalig land had kunnen gaan..

Tot vrijdag praatte ook niemand in de klassen tegen me, wat opzich wel logisch was, aangezien ik ook niks tegen hun zei. Maar toen had ik vrijdag een les waarbij de lerares iedereen ineens een blaadje gaf. Ik snapte natuurlijk weer eens niet wat de bedoeling was, dus ik vroeg aan de jongen achter me, wat moeten we doen? Hij vertelde me dat we onze motivaties voor het kiezen van deze klas en wat we dachten eraan te hebben in de toekomst moesten opschrijven en dat vervolgens moesten presenteren aan de klas. Dus ik zei met grote ogen: NU?! En hij antwoordde: ja. Nou, serieus, ik dacht ik moet maken dat ik hier wegkom, want dit gaat nooit goed. En hoe dichter we bij mij kwamen (ze gaf mensen in een rij van achter naar voren de beurt) hoe harder mijn hart ging kloppen en hoe meer ik eruit begon te zien als zo’n hertje dat in de koplampen van een auto kijkt. Uiteindelijk was ik dus aan de beurt en gelukkig zei die lerares dat ik een Erasmus studente was en dat ze dus een beetje geduld met me moesten hebben. Nou, ik mijn 5 zinnetjes voorlezen en gelukkig was mijn klas echt heel aardig, want ze keken me allemaal zo bemoedigend aan en zaten van ooh.. dat ging nog best wel goed! Wat natuurlijk niet zo was, maar wel lief dat ze het zeiden. En later vroegen ook een paar meisjes of ik bij hun in het groepje wilde (bij deze les moeten we in groepjes werken) dus uiteindelijk was ik wel opgelucht dat de mensen bij wie ik in de klas zit in ieder geval aardig zijn.

Pff..  maar wat was ik blij toen het 5 uur was en ik klaar was met school voor die week. 

Het weekend was wel leuk! Zaterdag had ik een excursie naar Villafamés, een heel schattig oud stadje met zo’n ruine-kasteel in de buurt van Castellón. Alleen was ik mijn camera vergeten, dus heb ik geen foto’s kunnen maken. En zondag.. heb ik een poging gedaan tot huiswerk maken, wat ook een rampenplan was, aangezien ik alle tekst heb moeten vertalen en het toen nog steeds niet snapte.

Het is hier over het algemeen echt superleuk, de mensen zijn aardig en behulpzaam en ik maak veel leuke dingen mee. Maar het moet wel gauw wat beter gaan met de taal, want ik vind het echt enorm frustrerend. Nou, ik hou er weer mee op, want mijn volgende les begint bijna.

Liefs,

Sarah

ps. volgende keer ben ik weer positief! :) 

Montanejos en Rubielos de Mora

Gisteren ben ik met een excursie naar Montanejos en Rubielos de Mora geweest. Serieus, het was een van de leukste dagen ooit!

‘s Morgens om 10 uur verzamelden bij de bus en vertrokken we naar Montanejos. Dat is een plek ergens in de bergen met een mooie, superheldere rivier die in de winter heel warm schijnt te zijn (nou dat voelde nu mooi niet zo!). Daar ging ik op mijn dooie gemakje zwemmen,. Totdat ik de eerste groep vissen zag, toen had ik ineens een vaart! :p Even serieus, die vissen waren groot!

Nou,  na ongeveer 2 uur gingen we daar weer weg, naar een dorpje toe waar we paella gingen eten. Dat was ook echt heel leuk en gezellig! Vooraf hadden we een Valenciaanse salade, toen paella en daarna nog toetje, dus je kunt je voorstellen dat we aardig vol zaten, haha. Na het eten zijn we weer terug gegaan naar de bus en op naar de volgende bestemming: Rubielos de Mora.

In Rubielos de Mora zouden we zo’n gids door de stad krijgen, omdat het zo’n rijke stad is waar vroeger (in de 16e eeuw enzo) allemaal belangrijke, rijke mensen woonden. Nou, de tour was opzich wel grappig. Maar we hadden toen we aankwamen al gezien dat iedereen van de stad in het groen gekleed was en er ontzettend veel herrie was. Toen we op een gegeven moment op een plein  aankwamen, kwam er een enorme groep mensen aan, “de stoet”  laat maar zeggen..

En in plaats van dat ze ons weg wilden hebben, mochten we met ze mee feesten, echt het was zo cool! We gingen met ze mee dansen en herrie maken (tja zingen kun je het niet noemen, en al helemaal niet als je geen Spaans kan), serieus ik kan echt niet beschrijven hoe bijzonder en onverwacht het was!

Op een gegeven moment liep dus ook onze hele planning in het water en besloten we door te gaan met het feest.. Dat ging dus verder met stierenvechten, wat ik wel even slikken vond, omdat ik er eigenlijk best wel op tegen ben. Maar aan de andere kant was dit ook wel echt een unieke kans, want wanneer maak je nou zoiets mee? Toen zijn we dus meegegaan naar het stadion, waar na een paar minuten het stierenvechten begon..

Eerlijk gezegd viel het me nog mee, want vergeleken met het “echte”  stierenvechten was het aardig diervriendelijk. Behalve het ontzettend desorienteren en opjagen, deden ze het geen pijn. En ik moet zeggen, de sfeer in zo’n stadion is ook echt heel bijzonder, je merkt echt dat het een onderdeel van de Spaanse cultuur is.

Na het stierenvechten moesten we weer naar de bus en gingen we terug naar Castellón. Volgens mij was iedereen doodmoe, maar we hebben nog steeds enthousiast Spaanse kinderliedjes gezongen! Toen ik thuiskwam heb ik nog gezellig wat gedronken met Claudia en de meisjes waarmee ik woon, maar wat was ik blij toen ik uiteindelijk in bed lag!

Nou, ik hoop dat ik een beetje heb kunnen omschreven hoe een geweldige dag het was, en ik hoop dat het bij jullie ook allemaal goed gaat. Ik hoorde trouwens dat veel mensen geen comment kunnen achterlaten, eerlijk gezegd weet ik niet waaraan het zou kunnen liggen, dus als je wilt, kun je ook gewoon op facebook of hyves iets achterlaten, of gewoon naar me mailen. Want ik vind het wel leuk om wat te horen! :) Als je mijn e-mail adres niet hebt, moet je me ook maar even een berichtje sturen, of aan iemand vragen die hem wel heeft, want ik zet het liever niet hier neer.

Nou, bedankt voor het lezen!! Ik ga nu naar bed, want ik moet morgen weer naar Valencia. Ooh, ik heb het zo slecht. 

Liefs,

Sarah  

En we zijn weer een week verder..

Pff, ‘t is al weer bijna week geleden dat ik wat heb geschreven! De tijd gaat zo snel, en eerlijk gezegd heb ik ook niet echt een bijzonder boeiend leven om over te schrijven hier.

Claudia en ik zijn deze week vaak naar ‘t strand in Benicasim geweest,. Het is hier telkens 34 graden en veel luchtvochtigheid, waardoor je overdag amper wat kan doen en je ‘s avonds niet kan slapen. Misschien had ik beter in Alaska kunnen gaan studeren.. Nee hoor, grapje (ha-ha, lachen met die Sarah).

Afgelopen maandag ben ik voor het eerst naar mijn universiteit geweest, ik moest er naar toe om wat informatie op te halen enzo. Maar serieus, hij is zo mooi! Echt, ik heb nog nooit zo’n mooie school gezien, er is een fontein, en parkjes enzo, echt heel cool! Ik zal binnenkort wel even mijn camera meenemen en er wat foto’s maken.

Woensdag hebben ik voor het eerst de andere Erasmus mensen ontmoet. We gingen pizza eten met veel sangría, wat echt heel gezellig was. Nou, daarna gingen we uit.. Ik weet niet of jullie wel eens Mulan hebben gezien, maar daar heb je zo’n stukje waar ze met van die stokken aan het trainen waren, en iedereen ging de goede kant op behalve zij. Nou, zo voelde ik me daar dus ook, want serieus, de mensen hier kunnen dánsen! Maar goed, uiteindelijk was het daar ook erg leuk. Toen we later naar huis gingen, was er niemand die mijn kant op moest, en mijn huis is ongeveer een half uur van de plek waar we waren vandaan. Dus er waren een paar mensen die zeiden, joh het is beter om met een taxi te gaan.. Maar eigenwijs als ik ben, besloot ik te gaan lopen. Dit was trouwens geen enkel probleem, want na 4 keer verdwaald te zijn ben ik op een gegeven moment gewoon thuisgekomen en heb ik het allemaal overleefd.

Gisteren ben ik met Julie en Claudia tapas gaan eten en daarna zijn we naar de stad gegaan om mojitos te drinken. Was ook weer heel gezellig!

Vanavond gaan we naar het concert van een metal band in Vila-Real (dat is een dorpje naast Castellón). Dat word nog wat! Maar ‘t zijn vrienden van een meisje met wie ik woon, dus ‘t wordt vast leuk. En ‘t is natuurlijk goed om wat meer Spaanse mensen te ontmoeten!

En mocht je denken dat ik hier een soort van grote vakantie heb, wees gerust, want donderdag begint school voor mij ook weer, haha. 

Liefs,

Sarah

Een huis gevonden!

Ik dacht om de dag een blog te kunnen schrijven, maar ik heb er sinds woensdag helemaal geen tijd meer voor gehad! Opzich ook wel een goed teken..

De afgelopen dagen heb ik echt heel veel gedaan.. Woensdag hebben Claudia en ik de hele dag naar kamers gezocht, met een plattegrond voor onze neus liepen we van de ene afspraak naar de andere. Het eerste huis waar we kwamen was nogal.. vercrackt. De mensen die er woonden gaven me ook een heel raar gevoel, ik kon echt geen hoogte van ze krijgen. We hadden tot 5 uur om te beslissen, dus we hoopte maar dat we voor die tijd iets beters zouden vinden.

Later kwamen we in een supermooi huis. Daar woonden drie meisjes, een Nederlandse en twee Spaanse. Claudia vond het helemaal leuk, dus die besloot de kamer te nemen.

Toen werd ik toch wel een beetje bang, want we hadden nog maar één afspraak. Wat als ze me niet leuk vonden of als ze al iemand anders hadden gevonden.. Dan moest ik straks naar dat eerste huis, of voor eeuwig in het hotel blijven wonen. Gelukkig was dit huis ook heel leuk! Er woont een Spaans meisje, Monica, en een Frans meisje, Julie. Dat Franse meisje werkt in Castellón, dus haar spaans was echt zo goed! De sfeer in het huis was ook heel gezellig, en het Spaanse meisje vertelde dat zei het echt heel belangrijk vind dat je je thuis voelt in je huis en dat je dingen samen doet, dat je echt met elkaar woont laat maar zeggen. Die kamer leek me wel wat, en hier woon ik nu dus.

Donderdag hebben we eigenlijk de hele dag spullen gezocht voor onze kamers en dingen ondertekend en geregeld. Dat was gelijk onze laatste avond in het hotel, en we hebben ‘s avonds echt superlekker (en goedkoop!) gegeten.

Vrijdagochtend ben ik verhuisd naar mijn nieuwe huis en heb ik alles ingericht (ik heb nu nog geen foto's, maar ik zal ze er binnenkort opzetten!). Rond 3 uur ging ik lunchen met mijn nieuwe huisgenootjes en het was echt gelijk al heel gezellig. In het begin spreken we nog Engels, zodat we elkaar wat beter kunnen leren kennen, maar daarna gaan we alleen nog maar Spaans praten, omdat ik dat ook gewoon moet kunnen.  ‘s avonds zijn we met z’n vieren (Claudia kwam ook) naar Tascas gegaan, dit is een soort van typisch Spaanse barstraatje, wat helemaal vol staat met mensen die gezellig wat aan het drinken zijn. Om kwart voor 11 gingen we avondeten (wat had ik honger zeg!) met Tapas, wat echt superlekker was. Oh, de ober van dat restaurant had een zus die in Nederland woont, dus hij was helemaal trots wat nederlands met mij aan het praten, haha (‘t was echt heel leuk als je erbij was).

Nou, dan zijn we al weer bij gisteren beland. Eerst ik heerlijk tot 10 uur geslapen, toen ben ik boodschappen gaan doen, wat echt een rampenplan was met mijn beroerde Spaans. Echt ik voelde me randdebiel, en volgens mij dacht iedereen daar dat ik een IQ van goudvis had. Maarja, je kan er gewoon echt niks aan doen, behalve oefenen. Op een gegeven moment had ik wel echt een dipje, want het is zó frustrerend als je zelf NIKS verstaat en niemand jou snapt. Maarja, het zal op een gegeven moment vast beter gaan.

Later die dag zijn we naar Benicasim gegaan om te lunchen met hele lekkere paella (Monica zei dat dit echt de beste in de buurt was). Toen we thuis kwamen waren we allemaal zo moe dat we niks meer hebben gedaan ‘s avonds, alleen een beetje gechilled, ik ben zo blij met mijn kamer, het is echt heel gezellig hier.

Nou, dat waren dus mijn afgelopen dagen, eigenlijk wil ik nog veel meer vertellen over was ik heb meegemaakt, maar dan word het helemaal zo’n eindeloos verhaal, en dat wil ik jullie niet aandoen.

Vandaag gaan we eindelijk naar het strand! Wel pas om 3 uur, want anders is het veel te heet en verbrand je levend.

Ik hoop dat jullie ook nog een beetje lekker weer hebben!

Liefs,

Sarah